Kącik Kornelkowego Taty - dzisiaj o porodzie

Tak jak obiecywałem – przyszedł czas na pobyt w szpitalu i poród rodzinny.

Jak wiecie z relacji Kornelkowej Mamy, do szpitala trafiła ona dwa dni przed datą porodu z podejrzeniem zatrucia ciążowego (wysokie ciśnienie krwi i małowodzie), zaś pięć dni przed rzeczywistym porodem. Te kilka dni pobytu dość mocno wżarło się w naszą psychikę, głównie za sprawą rosnącej niepewności, zniecierpliwienia, dotychczasowych doświadczeń (Żona jako nastolatek była na kilkudniowej obserwacji szpitalnej na oddziale neurologii, gdzie śmierć czaiła się zaledwie kilka łóżek dalej) i… nie najlepszej szpitalnej kuchni.

Codzienne wizyty przypominały próbę gaszenia wulkanu za pomocą wiadra wody i worka z piaskiem. Rosnąca nerwowość Żony, chęć spełniania jej zachcianek powodowały ciągłe wizyty w okolicznych sklepach i dziwne zakupy. No cóż, przyznaję – siatka słodyczy przywieziona na oddział raczej nie była dobrym pomysłem. Ciekawszymi były herbata z liści malin na wywołanie porodu, półbagietki z serem i bekonem (polecam w Tesco) i spożywane – z dreszczykiem emocji podobnym do tego na dziecięcych koloniach – piwo… BEZALKOHOLOWE Z LEMONIADĄ 

Powyższe starania nie przyniosły niestety ani rezultatu ani z pewnością nie przyniosły by poklasku wśród pielęgniarek i położnych w związku z czym Kornelkowa Mama trafiła na salę przedporodową z podłączoną kroplówką oksytocyny. Oczywiście, nie mogło mnie tam też zabraknąć pomimo tego, iż nie powinienem tam przebywać (na szczęście przeciwieństwo chamstwa – to jest życzliwość, powoduje cuda). O ile pierwszy raz nie zakończył się powodzeniem, o tyle po drugim podłączeniu OXY zaczęło się ACTION.

Czym jest poród dla mężczyzny? Dla zakompleksionego, wpatrzonego wyłącznie w ciało żony faceta to przełamanie pewnego tabu; to coś w kategorii odkrycia, że kobiece bąki nie pachną fiołkami ;). Dla napakowanego macho – wiele hałasu o nic, bo w końcu na siłowni nie takie rzeczy się robiło (i nie takie prochy brało). Dla przeciętnego samca – coś wspaniałego, coś co pozwala zrozumieć cud narodzin w dużo większym stopniu. Chociaż – dodać trzeba, iż jest to bardzo „fizjologiczne” wrażenie.

Tak więc poród to dla faceta cała gama wrażeń – od bezsilności, że nic nie może pomóc i że generalnie jest potrzebny chyba tylko w charakterze popychadło-podtrzymywacza poprzez nudę oczekiwania przerywaną elementami akcji aż po niewyobrażalne wrażenie ulgi i szczęścia, gdy ujrzy się swoje dziecko. Wiem – to tylko namiastka tego, co przeżywa Matka, ale i tak emocje sięgają zenitu!

Ja odebrałem poród nie tylko jako cud narodzin, ale też jako pewnego rodzaju próbę własnych sił psychicznych – te emocje, o których napisałem akapit wyżej były naprawdę niewyobrażalne. Z wrażenia aż zapomniałem o swoim postanowieniu nie-robienia-zdjęć i popchnięty przez Położną potulnie pstrykałem fotki (które jednak nie ujrzą światła dziennego w obecności innej niż Kornelii, Jej Mamy i mnie).

Przy okazji robota dla pogromców mitów - bardzo popularny mit o męskim omdleniu przy porodzie. Ani przez chwilę nie miałem wrażenia, że zemdleję. Ani przy próbie oddychania z Żoną, ani przy samym narodzeniu dziecka. Mit obalony!

Pierwszy wpis zakończyłem pisząc o nowej roli – m.in. śpiewaka nieoperowego. I tu od razu ważna sprawa dla przyszłych ojców – przypomnijcie sobie jak najwięcej piosenek. Nie jest niczym niemęskim śpiewanie dziecku, by zasnęło – ba, to wręcz działa lepiej, niż śpiew Mamy (ale przypadkiem Jej tego nie mówcie, bo wałki i patelnie pójdą w ruch ;))

A w kolejnym wpisie – życie codzienne z dzieckiem na – i po – urlopie.